Wsparcie rodziny i program "Za życiem"
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 575 ze zmianami)
Ustawa z dnia 4 listopada 2016 roku o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 1860)
Rodzinie przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych wójt zapewnia wsparcie, które polega w szczególności na:
• analizie sytuacji rodziny i środowiska rodzinnego oraz przyczyn kryzysu w rodzinie;
• wzmocnieniu roli i funkcji rodziny;
• rozwijaniu umiejętności opiekuńczo-wychowawczych rodziny;
• podniesieniu świadomości w zakresie planowania oraz funkcjonowania rodziny;
• pomocy w integracji rodziny;
• przeciwdziałaniu marginalizacji i degradacji społecznej rodziny;
• dążeniu do reintegracji rodziny.
Wspieranie rodziny jest prowadzone w formie:
• pracy z rodziną;
• pomocy w opiece i wychowaniu dziecka.
Wspieranie rodziny jest prowadzone za jej zgodą i aktywnym udziałem, z uwzględnieniem zasobów własnych oraz źródeł wsparcia zewnętrznego.
Rodzina może otrzymać wsparcie przez działania:
• instytucji i podmiotów działających na rzecz dziecka i rodziny;
• placówek wsparcia dziennego;
• rodzin wspierających.
„Za życiem”
Sprawdź, jakie uprawnienia przysługują ci w ramach ustawy o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem”.
Kto może skorzystać z uprawnień:
• każda kobieta, w ciąży i jej rodzina (w zakresie informacji i poradnictwa na temat rozwiązań wspierających rodzinę),
• rodziny, w których przyjdzie albo przyszło na świat ciężko chore dziecko. Oznacza to:
* ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo
* nieuleczalną chorobę zagrażającą jego życiu,
• kobiety, które otrzymały informację o tym, że ich dziecko może umrzeć w trakcie ciąży lub porodu,
• kobiety, których dziecko umarło bezpośrednio po porodzie na skutek wad wrodzonych,
• kobiety, które po porodzie nie zabiorą do domu dziecka z powodu:
* poronienia,
* urodzenia dziecka martwego,
* urodzenia dziecka niezdolnego do życia,
* urodzenia dziecka obarczonego wadami wrodzonymi albo śmiertelnymi schorzeniami.
Jak skorzystać z uprawnień
Podstawą do skorzystania z uprawnień jest zaświadczenie, które potwierdza ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu. Zaświadczenie o chorobie, powstałej w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, możesz otrzymać od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który: posiada specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii lub neonatologii.
Każda kobieta w ciąży i jej rodzina może skorzystać z pomocy i wsparcia asystenta rodziny.
Asystent nie tylko odpowie na wszystkie twoje pytania, ale też na podstawie pisemnego upoważnienia będzie mógł załatwiać w twoim imieniu sprawy w różnych instytucjach. Asystent pomoże Ci także rozwiązać problemy opiekuńczo-wychowawcze.
Asystent rodziny:
• udzieli informacji w zakresie dostępu do instrumentów polityki na rzecz rodziny,
• będzie mógł Ciebie reprezentować przed instytucjami i urzędami,
• udzieli wsparcia psychologicznego,
• udzieli pomocy w przezwyciężaniu problemów wychowawczych udzieli pomocy prawnej,
• będzie Cię wspierał w realizacji codziennych obowiązków.
Gdzie możesz się zgłosić się po pomoc asystenta rodziny
Asystent rodziny, jest zatrudniony w jednostkach organizacyjnych systemu wspierania rodziny lub w instytucjach pozarządowych działających na zlecenie samorządu gminy.
Przykładowe formy wsparcia oferowane przez asystenta rodziny:
• doradztwo w zakresie form i miejsc wsparcia,
• poradnictwo oferowane kobietom w ciąży i ich rodzinom,
• poradnictwo w zakresie pielęgnacji i opieki nad niemowlęciem,
• pomoc w codziennej organizacji życia rodziny, planowanie sposobów spędzania wspólnie wolnego czasu,
• nauka sprawnego wykonywania obowiązków domowych,
• doradztwo w zakresie zarządzania budżetem domowym,
• informowanie, jak działają urzędy, placówki wsparcia rodziny i dziecka,
• pomoc w sprawach urzędowych, wspieranie rodziny w kontaktach z pracownikami szkoły, przedszkola, sądu, poradni, przychodni, policji, urzędów i innych instytucji,
• pomoc w zakresie możliwości podniesienia kwalifikacji zawodowych i poszukiwaniu pracy.
WSPIERANIE RODZINY
Wspieranie rodziny przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych to zespół planowych działań mających na celu przywrócenie rodzinie zdolności do wypełniania tych funkcji. Rodzinie przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo - wychowawczych zapewnia się wsparcie, które polega w szczególności na:
• wzmocnieniu roli i funkcji rodziny,
• rozwijaniu umiejętności opiekuńczo - wychowawczych rodziny,
• podniesieniu świadomości w zakresie planowania oraz funkcjonowania rodziny,
• pomocy w integracji rodziny,
• przeciwdziałaniu marginalizacji i degradacji społecznej rodziny,
• dążeniu do reintegracji rodziny.
Wspieranie rodziny jest prowadzone za jej zgodą i aktywnym udziałem, z uwzględnieniem zasobów własnych oraz źródeł wsparcia zewnętrznego w formie:
1) pracy z rodziną;
2) pomocy w opiece i wychowaniu dziecka.
• Praca z rodziną jest prowadzona w szczególności w formie:
1) konsultacji i poradnictwa specjalistycznego;
2) terapii i mediacji;
3) usług dla rodzin z dziećmi, w tym usług opiekuńczych i specjalistycznych;
4) pomocy prawnej, szczególnie w zakresie prawa rodzinnego;
5) organizowania dla rodzin spotkań, mających na celu wymianę ich doświadczeń oraz zapobieganie izolacji, zwanych dalej „grupami wsparcia” lub „grupami samopomocowymi”.
ASYSTENT RODZINY
Asystent rodziny prowadzi pracę z rodziną w miejscu jej zamieszkania lub w miejscu wskazanym przez rodzinę.
Do zadań asystenta rodziny należy w szczególności:
1. opracowanie i realizacja planu pracy z rodziną we współpracy z członkami rodziny i w konsultacji z pracownikiem socjalnym,
2. opracowanie, we współpracy z członkami rodziny i koordynatorem rodzinnej pieczy zastępczej, planu pracy z rodziną, który jest skoordynowany z planem pomocy dziecku umieszczonemu w pieczy zastępczej;
3. udzielanie pomocy rodzinom w poprawie ich sytuacji życiowej, w tym w zdobywaniu umiejętności prawidłowego prowadzenia gospodarstwa domowego;
4. udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów socjalnych;
5. udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów psychologicznych;
6. udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów wychowawczych z dziećmi;
7. wspieranie aktywności społecznej rodzin;
8. motywowanie członków rodzin do podnoszenia kwalifikacji zawodowych;
9. udzielanie pomocy w poszukiwaniu, podejmowaniu i utrzymywaniu pracy zarobkowej;
10. motywowanie do udziału w zajęciach grupowych dla rodziców, mających na celu kształtowanie prawidłowych wzorców rodzicielskich i umiejętności psychospołecznych;
11. udzielanie wsparcia dzieciom, w szczególności poprzez udział w zajęciach psychoedukacyjnych;
12. podejmowanie działań interwencyjnych i zaradczych w sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa dzieci i rodzin;
13. prowadzenie indywidualnych konsultacji wychowawczych dla rodziców i dzieci;
14. prowadzenie dokumentacji dotyczącej pracy z rodziną;
15. dokonywanie okresowej oceny sytuacji rodziny, nie rzadziej niż co pół roku, i przekazywanie tej oceny podmiotowi, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy
16. monitorowanie funkcjonowania rodziny po zakończeniu pracy z rodziną;
17. sporządzanie, na wniosek sądu, opinii o rodzinie i jej członkach;
18. współpraca z jednostkami administracji rządowej i samorządowej, właściwymi organizacjami pozarządowymi oraz innymi podmiotami i osobami specjalizującymi się w działaniach na rzecz dziecka i rodziny;
19. współpraca z zespołem interdyscyplinarnym lub grupą roboczą, o których mowa w art. 9a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie lub innymi podmiotami, których pomoc przy wykonywaniu zadań uzna za niezbędną.
PIECZA ZASTĘPCZA
Piecza zastępcza jest sprawowana w przypadku niemożności zapewnienia dziecku opieki i wychowania przez rodziców.
Pieczę zastępczą organizuje powiat.
W przypadku umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej albo rodzinnym domu dziecka gmina właściwa ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed umieszczeniem go po raz pierwszy w pieczy zastępczej ponosi odpowiednio wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w wysokości:
1) 10% wydatków na opiekę i wychowanie dziecka – w pierwszym roku pobytu dziecka w pieczy zastępczej;
2) 30% wydatków na opiekę i wychowanie dziecka – w drugim roku pobytu dziecka w pieczy zastępczej;
3) 50% wydatków na opiekę i wychowanie dziecka – w trzecim roku i następnych latach pobytu dziecka w pieczy zastępczej
W przypadku umieszczenia dziecka w placówce opiekuńczo--wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej albo interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym gmina właściwa ze względu na miejsce zamieszkania dziecka przed umieszczeniem go po raz pierwszy w pieczy zastępczej ponosi odpowiednio wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w wysokości:
1) 10% w pierwszym roku pobytu dziecka w pieczy zastępczej,
2) 30% w drugim roku pobytu dziecka w pieczy zastępczej,
3) 50% w trzecim roku i następnych latach pobytu dziecka w pieczy zastępczej
– średnich miesięcznych wydatków przeznaczonych na utrzymanie dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo--terapeutycznej albo interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym.
RODZINA WSPIERAJĄCA
Zgodnie z zapisem art. 29 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w celu wspierania rodziny przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo - wychowawczych rodzina może zostać objęta pomocą rodziny wspierającej. Rodzina wspierająca, przy współpracy asystenta rodziny, pomaga rodzinie przeżywającej trudności w:
• opiece i wychowaniu dziecka,
• prowadzeniu gospodarstwa domowego,
• kształtowaniu i wypełnianiu podstawowych ról społecznych.
Zadaniem rodziny wspierającej nie jest wyręczanie, lecz aktywna pomoc w przezwyciężaniu trudnych sytuacji w rodzinach tego wymagających. Rodzina wspierająca pomaga przede wszystkim na podstawie własnych, posiadanych zasobów i umiejętności, wiedzy z zakresu funkcjonowania rodziny i prawidłowego wychowywania dzieci. Wsparcie może obejmować:
• organizowanie czasu wolnego dzieciom z rodzin wspieranych,
• wypracowanie nawyku wspólnego spędzania czasu przez członków rodziny,
• pomoc dzieciom w nauce,
• udzielanie wskazówek w takich kwestiach jak: gotowanie, sprzątanie, utrzymywanie higieny osobistej, racjonalne gospodarowanie budżetem domowym,
• utrzymywanie stałego kontaktu z rodziną wspieraną i MOPS.
Pełnienie funkcji rodziny wspierającej może być powierzone osobom z bezpośredniego otoczenia dziecka (sąsiedzi, dziadkowie, krewni, znajomi), które:
• nie były skazane prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo,
• nie były pozbawione władzy rodzicielskiej, władza rodzicielska nie została im ograniczona, zawieszona,
• wypełniają obowiązek alimentacyjny,
• nie mają ograniczonych zdolności do czynności prawnych.
Rodziny wspierające, które spełniają wymogi formalne i uzyskają możliwość pełnienia tej roli, wykonują ją na podstawie umowy podpisanej z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej a przedstawicielem rodziny. Umowa określa, jakie zadania ma rodzina wspierająca, na jakiej zasadzie współpracuje z rodziną wspieraną, jakimi dysponuje narzędziami. Rodzina wspierająca otrzymuje zwrot kosztów związanych z udzieleniem wsparcia.
Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Kleszczelach zachęca rodziny do współpracy we wspieraniu rodzin przeżywających trudności w zakresie opieki i wychowywania dzieci. Podjęcie tej funkcji może dostarczyć wiele satysfakcji dla osób, które zechcą swój czas, wiedzę i doświadczenie poświęcić rodzinie, która potrzebuje pomocy.
Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Kleszczelach zachęca rodziny do współpracy we wspieraniu rodzin przeżywających trudności w zakresie opieki i wychowywania dzieci. Podjęcie tej funkcji może dostarczyć wiele satysfakcji dla osób, które zechcą swój czas, wiedzę i doświadczenie poświęcić rodzinie, która potrzebuje pomocy.
Osoby chętne do pełnienia funkcji rodziny wspierającej mogą zgłaszać swoją kandydaturę do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Kleszczelach.
Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej
"Za Życiem"
Od 1 stycznia 2017 r., z tytułu urodzenia się żywego dziecka z ciężkim i nieodwracalnym upośledzeniem albo nieuleczalną chorobą zagrażającą życiu, przysługuje prawo do jednorazowego świadczenia w wysokości 4000 zł, przyznawanego na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem” (Dz. U. z 2016, poz. 1860).
Jednorazowe świadczenie przysługuje bez względu na osiągane dochody.
Aby uzyskać jednorazowe świadczenie, konieczne jest spełnienie kilku warunków.
Zgodnie z art. 10 ust. 4 ustawy o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem”, wniosek o wypłatę jednorazowego świadczenia należy złożyć w terminie 12 miesięcy od dnia narodzin dziecka. Wniosek złożony po terminie zostanie pozostawiony bez rozpoznania.
Ponadto, podstawowym warunkiem jest posiadanie przez dziecko zaświadczenia lekarskiego, potwierdzającego ciężkie i nieodwracalne upośledzenia albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu. Zaświadczenie takie powinno być wystawionego przez lekarza z którym Narodowy Fundusz Zdrowia zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, albo lekarza, który jest zatrudniony lub wykonuje zawód w przychodni, z którą NFZ zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, posiadającego specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii lub neonatologii. Obowiązujące przepisy nie przewidują sformalizowanego wzoru takiego zaświadczenia.
Również, podobnie jak w przypadku jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia dziecka (tzw. becikowego), jednorazowe świadczenie przysługuje tylko w sytuacji, gdy matka dziecka pozostawała pod opieką medyczną nie później niż od 10 tygodnia ciąży do dnia porodu. Fakt ten należy potwierdzić odpowiednim zaświadczeniem lekarskim lub zaświadczeniem wystawionym przez położną.
Jednorazowe świadczenie nie przysługuje jeśli dziecko zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie albo w pieczy zastępczej. Jednorazowe świadczenie nie przysługuje również w przypadku urodzenia martwego dziecka.
Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, z wnioskiem o jednorazowe świadczenie, może wystąpić: matka, ojciec, a także opiekun prawny albo opiekun faktyczny (opiekun faktyczny, to osoba faktycznie zajmująca się dzieckiem, jeśli wystąpiła do sądu z wnioskiem o przysposobienie dziecka), będący świadczeniobiorcą świadczeń opieki zdrowotnej lub osobą uprawnioną do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie przepisów o koordynacji -w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1793, 1807, 1860 i 1948) – spełnienie tego warunku wnioskodawca potwierdza podpisując wniosek o ustalenie prawa do jednorazowego świadczenia zawierający odpowiednie oświadczenie w części II wniosku.
Ustawa z dnia 4 listopada 2016 r. o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin "Za życiem"
